Oto-akoestische emissie
Een oto-akoestische emissie (OAE) is een verschijnsel waarbij het oor zelf een geluid voortbrengt. Dit verschijnsel werd voor het eerst waargenomen in 1979 door David Kemp. Hij ontdekte dat wanneer het oor gestimuleerd wordt door een korte stimulus er iets later een signaal terug uit het oor kwam. Er zijn twee soorten oto-akoestische emissies. Er is een spontane OAE en een opgewekte OAE. Oto akoestische emissie vindt plaats bij oren met gezonde haarcellen.
OAE-test
Oren met gezonde haarcellen hebben de eigenschap om een OAE te produceren. Uit onderzoek is gebleken dat wanneer het binnenoor beschadigd is, er ook geen oto-akoestische emissie plaatsvindt. Een OAE-test wordt om die reden vaak toegepast om te kijken of het gehoor gezond is. Wanneer een OAE optreedt is er een aanwijzing dat het midden- en binnenoor gezond is, maar dit geeft geen zekerheid of de persoon daadwerkelijk iets kan horen.
OAE screening bij jonge kinderen
Door Oto-akoestische emissies te meten bij pasgeborenen kan hun gehoor in kaart worden gebracht. Zij zijn natuurlijk te jong om een gehoortest te doen bij een audicien. Met een OAE meting kunnen signalen van afwijkingen in het gehoor worden gecontroleerd. Behandeling van een niet goed functionerend oor in een vroeg stadium heeft grote voordelen.
Oto akoestische emissie test volwassenen
Bij volwassenen wordt een OAE test toegepast om het functioneren van het slakkenhuis te controleren. Zo kan ontdekt worden of er sprake is van schade na harde muziek of werken in lawaaierige fabriekshallen. Ook voorafgaand aan een operatie aan het oor of bij (bijvoorbeeld) een brughoektumor is het nuttig om meer informatie over het slakkenhuis te verzamelen.
OAE's meetapparatuur
Om oto akoestische emissies waar te nemen wordt speciaal meetapparatuur gebruikt. Deze apparaatjes bieden kortdurende stimuli aan het oor aan. De OAE die het oor verzendt wordt vervolgens gemeten. Normaal gesproken vallen oto akoestische emissies niet op. Deze zijn erg zwak en ons lichaam produceert zelf ruis en andere geluiden.
Tegenwoordig is de meetapparatuur zo betrouwbaar dat deze bijgeluiden uitgefilterd kunnen worden. Net zoals bij het maken van een BERA of EEG (Electro-encephalogram). Zo krijgen we valide testresultaten.
Gehoortesten
Toch worden deze testen weinig gebruikt om gehoorschade in kaart te brengen. Vooral bij volwassenen wordt eerder gekozen voor toonaudiometrie. Bij deze audiometrie is meer referentiedata beschikbaar. Zo kan de meting vergeleken worden met een specifieke norm op basis van geslacht, leeftijd, blootstellingsniveau en -duur.
Ben jij bang dat je gehoorschade hebt opgelopen? Via Slimster kun je eenvoudig een gratis gehoortest aanvragen. Vul jouw postcode in bovenaan deze pagina en een StAr-gecertificeerde audicien uit jouw stad neemt contact met je op.
Meer weten over audiologische begrippen, gehoorproblemen en terminologie? Wij leggen je alles uit in de Hoortest Wiki van Slimster.
